سفر به سر زمین نور قسمت سوم

بعد از فکه راهی چزابه شدیم و شنیدیم انچه که بر عزیزانمان گذشته بود نماز ظهر را درآنجا خواندیم و سپس برای صرف نهار وارد چادر غذاخوری شدیم،هوا گرم شده بود و این سایه عطش را کم میکرد داشتیم نهار میخوردیم که صدایی از پشت چادر توجه ام راذ جلب کرد.آتشم زد؛ طعم غذارا تلخ احساس کردم.

بیرون رفتم و منظره ای را دیدم که دل سنگم را آب کرد و چشمانم را بارانی.دیدم دختر جوانی ظرف غذایش را گذاشته پیش رو و اینطور صحبت میکند:

بابا ی عزیزم بیا خوب پیشم بشین ،باباشما هم اینجا که بودین از همین غذا ها میخوردین؟؟ و یا از این دوغ خنک ؟ ببا میگفتن تو توی این نیزارها گم شدی. میشه الان بیایی با من نهار بخوری؟ بابا بعد از این بیست سال باز من همون دختر سه سالت هستم که نذر بی بی رقیه کردی و رفتی. بابا بی بی لا اقل سر باباشو توی بغل گرفت ولی من چی؟؟ بابا دیشب خانمی که دعا میکرد برای سلامتی پدر و مادراتون دعا کنید و صلوات بفرستید و منم باز مثل همیشه برای سلامتی آقا و برای شادی شما صلوات فرستادم. بابا جون دارم عروس میشم  . قول بده که تو هم بیایی و کنارم باشی.دیگه طاقت نیاوردم  صدام که بلند شد چند نفر دیگه از دوستان هم متوجه ما شدن . ازش حواستم به پدرش بگه منو هم شفاعت کنه و بعد کمکش کردم بیاد داخل چادر غذاشو بخوره و کمی پرچانه گی کردم  تا بلاخره کمی غذا خورد.

سفر به سر زمین نور قسمت دوم

به فکه رسیدیم به شهادتگاه و مقتل بهترین منتخب ها و سرخ جامه هایی تشنه و افتاده در بیابان بلا چون کربلائیان؛به محل عروج سید اهل قلم شهید مرتضی آوینی و مقتل شهدای گردان حنضله سلام بر شهدای عملیات والفجر مقدماتی وافجر یک ظفرچهار و عاشورای 3 و شهدایی چون شهید مجید بقایی حسن باقری و مرتضی آوینی و همراهانش و شهدای تفحص که از سلسله رهپویان شهادت بوده اند.

اینجا و این یاداشتی از شهیدی از این گردان است که میخوانید:امروز؛روز پنجم است که در محاصره هستیم؛آب را جیره بندی کرده ایم . عطش همه را هلاک کرده،همه را جز شهدا، که حالا کنار هم در انتهای کانال خوابیده اند. دیگر شهدا تشنه نیستند،فدای لب تشنه ات ای پسر فاطمه (س)

سفرنامه سرزمین نور قسمت اول

بسم الله نور بسم الله نور علی  نور......

خواستم چند روزی رادر پایان سال به خود و خانه دل رسیدگی کنم وبرای همین تلاش کردم تا با زیارت شهدا  دل را شتشویی دهم رفتم که نام نویسی کنم هر چه تلاش کردم سود نداشت . ناامید شدم وقتی یکی از دوستان فرمودن از خود شهدا بخواهید تا کمک کنند. دست به دامان شهدا شدم. تا اینکه آن پیامک و اجابت از شهدا؛ نام نویسی شدم.بله بلیط سفر را فرستادند (اینجا نیزار شهداست شما میتوانید وارد شوید)راستش چند سال بود که از آن دیار رانده شده بودم . خیلی محتاج زیارت بودمو روز جمعه روز شهادت امام حسن العسکری بعد  از دعای ندبه راس ساعت 9 صبح از شهر و دیار راهی دیار جنوب شدیم.حرکت به سرزمین نور اغاز شدو این بار کسانی قدم بر تربت شهدا می گذارند که شاید بعد از سالها برای اولین بار به این فیض میرسند .